Al enige tijd ben ik bezig met compositiefotografie. Wat is dat precies?
Een compositiefoto maken is een fotobeeld- of moment creëren met vooral voorwerpen, op elk willekeurig moment van de dag, in je eigen tempo. Het leuke daaraan vind ik dat ik zelf volledige controle heb over wat ik aan het doen ben. Dus als het beeld me niet zint, verander ik iets in dat beeld, net zolang totdat ik tevreden ben. Voor mij is het vaak een bevredigend, soms ook wel therapeutisch proces, waarbij ik me volledig focus op het meest ideale beeld en daardoor vaak de tijd vergeet. Het maakt het hoofd leeg, zoals met veel creatieve uitingen.
De ene keer duurt dit proces langer en kost het meer geduld om tevreden te kunnen zijn; een andere keer gaat het redelijk snel, en weer een andere keer pakt het totaal niet uit, zoals gedacht en stop ik er mee. Volgende keer beter! Maar hoe kom ik dan op ideeën? Dat is het mooie aan compositiefoto’s maken: dat kan van alles zijn. Ik gebruik vooral mijn eigen huis als inspiratiebron, accessoires in mijn huis en ik struin graag kringloopwinkels af voor bijzondere, mooie spulletjes om te gebruiken. Als ik op een andere locatie ben, bijvoorbeeld buiten, in een horecagelegenheid of bij iemand thuis, let ik ook vaak op wat ik om me heen zien en of daar een mooie compositie in kan zitten. Dus: kijk goed om je heen, geef je ogen de kost en er valt overal wel iets moois te ontdekken! Dan over tot het daadwerkelijk maken van de foto zelf. Ik zal aan de hand van een aantal stappen en foto’s laten zien hoe ik te werk ga. Het begint dus eerst met een idee. Bij deze foto begon het met een fles gin met een opvallende vorm en etiket, gekregen van mijn vriend.
De fles stond heel toevallig op mijn tafel naast een groene vaas met pioenrozen, die ik op de markt had gekocht. Dat de kleuren groen en roze zo overeenkwamen met elkaar, werd ik enthousiast van. De inspiratie is er, en daar kan ik verder op bouwen! Ik isoleer de fles en de vaas, laat ze alleen staan. Dat is al mooi, maar erg kaal. Bij een fles gin horen mooie glazen. Ik heb weliswaar geen echte gin glazen, maar achterin in één van keukenkastjes (wie wat bewaart, heeft wat!) staan een paar waterglazen die er mooi bij passen, denk ik. Neerzetten, kijken, foto maken…..op mijn camera kijken hoe het overkomt. Ik weet dat ik iets moois te pakken heb, maar het kan nog mooier. Ik vul de glazen met water (sstt, niet verder vertellen). Meteen popt de volgende gedachte op: ‘Komkommer wordt vaak gebruikt in gin of gin tonic’. Hup, naar de keuken, wat plakjes snijden en toevoegen. Kijk, nu begint het ergens op te kijken! Dit is precies hoe het proces gaat: ik kijk, associeer en voeg toe. Tussentijds maak ik steeds foto’s om te checken hoe het beeld overkomt op scherm. Als het beeld ‘eruit springt’ (wat zoiets betekent als: ik voel er wat bij), bouw ik verder. Of ik haal juist weer wat weg om te kijken wat dat doet. Het is proberen, experimenteren; dat maakt dit proces juist zo leuk, vind ik. Gewoon een beetje klooien!
Ik ben op de goede weg, zie ik, maar het kan nog beter. Door het invallende zonlicht denk ik aan de kleur goud. Op mijn koffietafel in mijn woonkamer liggen gouden onderzetters; daar moeten de glazen op. Kort geleden heb ik bij de Xenos leuke gouden lepeltjes gekocht, met de gedachte: ‘Leuk om een keer te gebruiken in een foto’. Alsof het zo moest zijn! Ik plaats ze in de glazen en geniet van het beeld dat ik tot dan toe gecreëerd heb. Ja, hier word ik heel blij van. Dit is de sfeer die ik wil overbrengen. Nu is het nog een kwestie van de perfecte compositie maken, bijvoorbeeld de stand van de glazen en lepeltjes aanpassen.
Als ik naar de foto rechts kijk, valt mijn oog op het uitvergrote linker lepeltje. Dat stoort mij. Ook vraag ik me af of het niet mooier zou zijn, als de lepeltjes bijvoorbeeld naast de glazen zouden liggen. In deze fase gaat het echt om de ‘finishing touch’, puntjes op de i zetten. Dus opnieuw proberen, experimenteren, foto’s blijven maken, kritisch blijven kijken en zo nodig aanpassen.
Gemiddeld ben ik een uur tot anderhalf uur bezig met het maken van een compositiefoto. Het kan een intensief proces zijn, omdat ik vrijwel de gehele tijd gefocust ben en mijn hoofd constant bezig is met denken, reflecteren, bijsturen. Ik zit even in een bubbel en dat voelt fijn. Zoals ik eerder al beschreef: dit heeft een therapeutisch effect. Hoe vaker ik het doe, hoe leuker ik het ga vinden, en hoe meer ideeën ik krijg. Ik heb inmiddels aardig wat leuke spulletjes verzameld, die ik in de toekomst zeker ga gebruiken.
Ik kan me voorstellen dat je je afvraagt: ‘Wat doe je dan met die foto’s?’. Naast dat ik het voor mezelf doe, omdat ik het leuk vind, vind ik het ook leuk om anderen te laten zien wat ik heb gemaakt. Tegenwoordig zijn er verschillende websites die volledig gewijd zijn aan stockfoto’s. Dat zijn foto’s die men gratis kan downloaden voor niet-commercieel (rechtenvrij) gebruik. Voor mij een mooi middel om mijn foto’s te kunnen delen, terwijl mensen ervan kunnen genieten en ze kunnen gebruiken. Ik zit vooral op Pexels, waar mijn foto’s inmiddels al meer 1 miljoen keer zijn bekeken. Vrij regelmatig worden ze ook ‘gefeatured’ door de redactie van de site (zoals ook deze foto overigens); dat betekent dat ze met de juiste tags sneller als zoekresultaat naar boven komen, wat dus meer ‘views’ oplevert. Onderaan elke pagina van mijn site staat een linkje naar Pexels. Neem maar eens een kijkje, als je dat wil.
En dan het eindresultaat! Zoals je kunt zien, heb ik ervoor gekozen de lepeltjes anders te positioneren: eentje naast het glas, de ander er wel in, maar gedraaid, zodat die uitvergroting van het lepeltje minder stoort. Ik heb de foto wat bijgesneden, zodat alle voorwerpen er iets meer uitspringen. Dat een aantal bloemen rechts een beetje uit beeld valt, maakt het beeld voor mij juist wat spannender. Een subtiele filter eroverheen en ik ben meer dan tevreden. Dank voor je interesse in dit onderwerp. Als je behoefte hebt aan meer tips of je hebt vragen, laat het me weten!
Leave a reply